Pies faraona jest rzadką rasą pochodzącą z Malty, a hodowaną głównie w Wielkiej Brytanii. Dostojny, elegancki i inteligentny będzie doskonałym towarzyszem dla aktywnych, doświadczonych opiekunów. Świetnie sprawdzi się w psich sportach lub jako pies myśliwski. Dowiedz się więcej o psie faraona!
Pies faraona – podstawowe informacje
FCI | grupa 5 (szpice i psy w typie pierwotnym), sekcja 6 (psy ras pierwotnych), nr wzorca 248 |
Długość życia | 11–13 lat |
Charakter | czujny, inteligentny, wrażliwy, niezależny, przyjacielski, łowca |
Rozmiar | średni psy: masa ciała – 23–25 kg, wielkość – 56–63,5 cm suki: masa ciała – 20–23 kg, wielkość – 53–61 cm |
Sierść | bardzo krótka, przylegająca, lśniąca, jedwabista lub lekko szorstka, bez podszerstka |
Kraj pochodzenia | Malta |
Pies faraona – szczypta historii
Pies faraona to jedna z najwcześniej udomowionych ras. Przyjmuje się, że towarzyszyły ludziom już 3000 lat p.n.e. Liczne wizerunki psów w typie “faraona” odnajdujemy na malowidłach zdobiących zabytki Egiptu, m.in. wizerunek boga śmierci Anubisa, przedstawianego jako pies lub człowiek o psiej głowie. Historia tego starożytnego państwa jest znakomicie udokumentowana, więc zbadanie przeszłości czworonogów nie jest trudne. Najwcześniejsze przedstawienia psów myśliwskich do złudzenia przypominających współczesne “faraony” pochodzą z okresu XIX dynastii (XIII wiek p.n.e.).
Jedna z teorii głosi, że pies faraona został przewieziony na Maltę, Baleary i Sycylię z Egiptu przez kupców fenickich. Mówi się, że wspólnymi przodkami podobnych ras wyspiarskich, m.in. cirneco dell’Etna, podenco canario i podenco z Ibizy, były właśnie psy faraona dawnego typu. Według drugiej teorii rasa, jaka jest nam znana dzisiaj, powstała na Malcie w XVII wieku.
Izolacja “faraonów” na Malcie, a także fakt, że rasa była w niewielkim stopniu manipulowana przez ludzi, przyczyniły się do utrzymania jej czystości. W 1979 roku chart maltański został uznany za narodowego psa wyspy. Nazwa rasy w języku maltańskim kelb tal-fenek oznacza „pies królika” i nawiązuje do techniki łowieckiej praktykowanej w polowaniu na króliki na Malcie.
Pierwszy wzorzec rasy został uznany w 1963 roku przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI), lecz był tak szeroki, że obejmował wszystkie psy w typie charta. W latach 60. XX wieku Wielka Brytania stworzyła własny wzorzec rasy, dzięki któremu standard rasy FCI ponownie zarejestrowała w 1977 roku.
Chart faraona jest rzadką rasą psów hodowaną głównie w Wielkiej Brytanii.
Pies faraona – wygląd
Chart maltański to pies o średniej wielkości i masie ciała od 20 do 25 kg. Jest czworonogiem o szlachetnej postawie i kształtnej sylwetce. Swoją długą, muskularną szyją i czujnym wzrokiem sprawia wrażenie silnego i eleganckiego. Jego ruchy są płynne, ale szybkie.
Głowa: kufa nieco dłuższa niż czaszka, cała głowa, widziana z boku i z góry, ma kształt tępego klina; stop nieznaczny, nos cielisty, zgryz nożycowy.
Oczy: owalne, głęboko osadzone, barwy bursztynowej.
Uszy: szerokie u nasady, delikatne, duże, osadzone średnio wysoko, stojące, ruchliwe.
Tułów: smukły grzbiet, długość nieznacznie przekracza wysokość w kłębie, grzbiet prosty, klatka piersiowa głęboka, żebra dobrze wysklepione, brzuch umiarkowanie podciągnięty, zad opadający, kończyny równoległe i proste.
Ogon: długi, niezbyt nisko osadzony, w ruchu noszony wysoko i zakrzywiony.
Sierść: włos krótki, cienki i lśniący; tekstura jedwabista lub lekko szorstka.
Umaszczenie: różne odcienie rudego z białymi znaczeniami na łapach i końcu ogona.
Pies faraona – charakter
Pies faraona jest z natury wesoły, oddany opiekunom i skory do zabawy. Potrzebuje częstego kontaktu z człowiekiem – potrafi wyczuwać nawet jego nastrój – i źle znosi samotność, dlatego bardzo łatwo u niego o lęk separacyjny.
Jest nieufny wobec obcych ludzi, ale nie agresywny. Lubi towarzystwo innych psów, ale nie toleruje mniejszych zwierząt, które postrzega jako zdobycze.
Cechuje go wyjątkowa inteligencja i ciekawość. Pomimo tego, że ma tendencję do przyciągania uwagi, jest bardzo niezależny i uparty. Psa faraona dosyć trudno nauczyć posłuszeństwa, dlatego szkolenie należy rozpocząć jak najwcześniej. Najlepiej przy treningu sprawdzi się metoda pozytywnych wzmocnień. Sesje treningowe muszą być krótkie i urozmaicone.
Podczas socjalizacji psa ważne jest, żeby oswoić go z różnymi dźwiękami, ludźmi i zwierzętami. Może być wrażliwy na zmiany – nie będzie dobrze radził sobie w stresującym środowisku. Relaksująca i spokojna atmosfera jest niezbędna do dobrego samopoczucia oraz rozwoju czworonoga.
Ze względu na charakter łowiecki charta maltańskiego najlepiej trzymać go na smyczy podczas spacerów – łatwo o ucieczkę w pogoni za wiewiórką. Na spacerze należy również uważać, ponieważ pies faraona ma tendencję do zjadania swoich odchodów.
Jest bardzo aktywnym i wysportowanym psem, dlatego należy zapewnić mu odpowiednią ilość aktywności fizycznej – zwłaszcza zaspokoić potrzebę biegania. Doskonale sprawdzi się w psich sportach typu coursing. Brak zajęcia to dla niego prawdziwa tortura – znudzony może przekopywać cały ogród lub niszczyć meble czy ubrania. Po długim spacerze będzie w domu spokojny.
Jest psem raczej hałaśliwym, będzie szczekał, gdy coś wyda mu się podejrzane, przy powitaniu opiekuna lub po prostu z nudy.
Pies faraona – dla kogo?
Pies faraona jest czujny i aktywny. Tak bardzo lubi spędzać czas ze swoją rodziną, że nie znosi zostawać sam w domu.
Dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami, jeśli są tego samego rozmiaru lub większe. Ze względu na jego łowiecki charakter może postrzegać mniejsze zwierzęta (koty, szynszyle czy papugi) jako zdobycze.
Nie jest polecany dla rodzin z małymi dziećmi ze względu na swój wrażliwy charakter. Nie będzie miał problemu ze starszymi pociechami, jeśli te będą odnosiły się do niego z szacunkiem i szanowały jego niezależność.
Ze względu na doskonały zmysł węchu i wzroku pies faraona świetnie sprawdzi się jako towarzysz przy polowaniach na ptaki czy jelenie. Podczas polowania jest entuzjastyczny, zdeterminowany, uważny i czujny. Wie, jak wykorzystać swoje zmysły, by zlokalizować zwierzynę.
Polecany jest dla aktywnych opiekunów. Będzie idealnym towarzyszem podczas jazdy na rowerze czy joggingu. Najlepiej będzie czuł się w domu z ogrodzeniem, które powinno mieć co najmniej 2 metry (psy faraona potrafią skakać bardzo wysoko). Może mieszkać w mieszkaniu, jednak wówczas należy mu zapewnić przynajmniej godzinny spacer każdego dnia.
Pies faraona – cena
W Polsce rasa chartów maltańskich nie jest popularna. Cena za szczenię z dobrej hodowli zagranicznej wynosi od 1700 do 2200 euro (7500–10 000 zł). Wysoka cena zawiera koszty opieki nad matką szczeniąt przez całe jej życie, nad szczeniętami po urodzeniu, żywienie, leczenie i opiekę weterynaryjną. Ceny psów z profesjonalnych hodowli są wysokie, ponieważ opieka nad nimi wymaga nakładów pracy i ogromnego zaangażowania hodowców.
Pies faraona – pielęgnacja
Psy faraona są bardzo łatwe w pielęgnacji. Ich sierść należy szczotkować co najmniej raz w tygodniu, by utrzymać jej połysk. Linienie u chartów jest minimalne, ponieważ nie posiadają podszerstka. Dobrze znoszą upały, ale ich krótka i cienka sierść sprawia, że są bardzo wrażliwe na zimno. Należy o tym pamiętać, wychodząc z psem zimowymi wieczorami. Konieczne jest regularne sprawdzanie uszu, oczu, skóry, przycinanie pazurów, higiena jamy ustnej i wizyty u lekarza weterynarii. Częste kąpiele nie są konieczne, a wręcz warto je ograniczyć do kilku razy w roku, ze względu na skłonność do podrażnień i innych problemów skórnych tej rasy.
Pies faraona – żywienie
Psy faraona nie mają żadnych specjalnych wymagań żywieniowych. Dobrze sprawdzi się wysokiej jakości pokarm pełnoporcjowy, który najlepiej podzielić na 2-3 dzienne dawki. Należy go dobrać stosownie do wieku i aktywności fizycznej psa. “Faraony” to z natury wyjątkowo smukłe czworonogi, dlatego trzeba uważać, by ich nie przekarmić. Nadwaga może wywołać poważne problemy zdrowotne. Należy także pamiętać o zapewnieniu zwierzęciu stałego dostępu do świeżej i czystej wody.
Pies faraona – zdrowie
Psy faraona są zdrową rasą. Średnia długość życia wynosi od 11 do 13 lat.
Charty maltańskie mają predyspozycje do chorób, takich jak:
– dysplazja stawów biodrowych lub łokciowych,
– choroba von Willebranda (skłonność do krwawień samoistnych),
– niedoczynność tarczycy,
– alergie skórne,
– niedorozwój nerwu wzrokowego,
– choroba Addisona (pierwotna niedoczynność kory nadnerczy).
Ponadto psy faraona są bardzo wrażliwe na znieczulenie. Standardowa dawka może być dla nich szkodliwa, a wręcz śmiertelna.
Pies faraona – ciekawostki
– Pies faraona jest jedynym psem, który się rumieni. Kiedy jest podekscytowany, jego uszy i nos nabierają intensywnego, różowego koloru.
– Charty maltańskie potrafią się „uśmiechać”. Gdy są szczęśliwe, charakterystycznie unoszą wargi i odsłaniają zęby, co może być odebrane jako akt agresji.
– Wizerunek psa faraona widnieje na jednej z maltańskich monet.
Pies faraona – przykładowe imiona
Przykładowe imiona dla psa faraona: Anubis, Fenek, Sprinter, Max, Horus, Sfinks, Seth, Ikarus, Eliot, Leo, Niko.
Przykładowe imiona dla suki faraona: Kleopatra, Fiona, Nefretete, Madonna, Diana, Furia, Iskra, Nesi.
Jak oceniasz ten artykuł?
Kliknij, aby ocenić
Średnia ocena 5 / 5. Liczba głosów 2
Brak głosów. Oceń artykuł!