DOWÓD OSOBISTY (na podstawie wzorca)
Grupa: 2 FCI, sekcja 2.2 (molosy w typie górskim)
Wzrost: 71 cm – pies, 66 cm – suka
Waga: 64–69 kg – pies, 50–54,5 kg – suka
Tułów: nowofundland jest masywny, grzbiet ma szeroki i prosty, zad silny i mocno umięśniony
Uszy: szeroko osadzone, średniej wielkości, wiszące
Ogon: mocny i szeroki u nasady, średniej długości, mocno owłosiony (lecz bez pióra). Opuszczony w stanie spoczynku, zakrzywiony ku górze, gdy pies jest podekscytowany
Łapy: duże, z szerokimi błonami między palcami
Szata: podwójna, gęsta, nieprzemakalna, szorstka i tłustawa, prosta lub lekko falująca
Nowofundland – szczypta historii
Istnieje wiele teorii na temat pochodzenia nowofundlanda. Cześć z nich wzajemnie się wyklucza. Jedna głosi, że jest on odległym potomkiem mastifa tybetańskiego. Niektórzy kynolodzy doszukują się jego pokrewieństwa z bernardynem, kuwaszem, labradorem, portugalskim psem wodnym. Za głównego protoplastę niufka coraz częściej uważa się jednak indiańskiego psa nazywanego St. John’s Dog. Przy kształtowaniu się typu czworonoga z wyspy Nowa Fundlandia niewątpliwie brały udział psy przywożone przez norweskich wikingów z ich wypraw do Ameryki oraz indiańskie psy z półwyspu Labrador. Upłynie jeszcze sporo czasu, zanim “drzewo genealogiczne” niufka zostanie w pełni zbadane i opracowane.
